Covıd-19 pandemi döneminde ilk, orta ve son yetişkinlikteki bireylerde ölüm kaygısı ve umutsuzluk arasındaki ilişkide sosyal medya kullanımının düzenleyici rolünün incelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, COVID-19 pandemi döneminde ilk, orta ve son yetişkinlikteki bireylerde ölüm kaygısı ve umutsuzluk arasındaki ilişkide sosyal medya kullanımının düzenleyici rolünün araştırılmasıdır. Araştırma örneklemini; Türkiye’de yaşayan ilk, orta ve son yetişkinlik döneminde bulunan toplamda 604 katılımcı oluşturmuştur. Bu katılımcıların 298’i ilk yetişkinlik (22-40 yaş) grubundan, 172’si orta yetişkinlik (41-55 yaş) grubundan, 125’i ise son yetişkinlik (56 yaş ve üzeri) grubundandır. Araştırmada veri toplama araçları olarak “Kişisel Bilgi Formu”, “Ölüm Kaygısı Ölçeği”, “Beck Umutsuzluk Ölçeği” ve “Sosyal Medya Bağımlılığı Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde bağımsız t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), korelasyon ve çoklu regresyon kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; COVID-19 pandemi döneminde bireylerin ölüm kaygısı ile umutsuzluk düzeyleri arasında anlamlı ve doğru orantılı bir ilişki saptanmıştır. Kadınların ölüm kaygısı düzeyinin erkek katılımcılardan anlamlı şekilde yüksek olduğu saptanmıştır. Bekar katılımcıların ölüm kaygısı düzeyinin evli katılımcılardan anlamlı şekilde yüksek olduğu saptanmıştır. Ölüm kaygısı düzeyinin covid tanısı alma durumuna göre anlamlı şekilde farklılaşmadığı saptanmıştır. Ölüm kaygısı düzeyinin yaşa göre anlamlı şekilde farklılaşmadığı saptanmıştır. Ölüm kaygısı düzeyinin eğitim durumuna göre anlamlı şekilde farklılaşmadığı saptanmıştır. 3000 TL ve altı gelir düzeyindeki katılımcıların en yüksek ölüm kaygısı duyan grup olduğu saptanmıştır. Ölüm kaygısı ve umutsuzluk arasındaki ilişkide sosyal medya kullanımının düzenleyici rolünün istatistiksel olarak anlamlı bir etkisi olmadığı saptanmıştır.

The aim of this study is to investigate the moderator role of social media use in the relationship between death anxiety and hopelessness in individuals in first, middle and late adulthood during the COVID-19 pandemic period. The research sample; A total of 604 participants in the first, middle and last adulthood period living in Turkey were formed. Of these participants, 298 are from the first adult (22-40 years old) group, 172 are from the middle adult (41-55 years old) group, and 125 are from the last adult (56 years and over) group. “Personal Information Form”, “Death Anxiety Scale”, “Beck Hopelessness Scale” and “Social Media Addiction Scale” were used as data collection tools in the research. Independent t-test, one-way analysis of variance (ANOVA), correlation and multiple regression were used in the analysis of the data. As a result of the research; A significant and directly proportional relationship was found between death anxiety and hopelessness levels of individuals during the COVID-19 pandemic period. It was determined that the death anxiety level of women was significantly higher than that of male participants. It was determined that the death anxiety level of the single participants was significantly higher than the married participants. It was found that the level of death anxiety did not differ significantly according to the status of being diagnosed with covid. It was found that the level of death anxiety did not differ significantly according to age. It was determined that the level of death anxiety did not differ significantly according to education level. It was determined that the participants with an income level of 3000 TL and below were the group with the highest death anxiety. It was determined that the moderator role of social media use in the relationship between death anxiety and hopelessness did not have a statistically significant effect.