Üniversite öğrencilerinin Covid-19 pandemi sürecinde uzaktan eğitim ortamlarının kullanımına ilişkin tutumlarının belirlenmesi

Abstract

Çin’de ortaya çıkan ve tüm dünyayı etkisi altına alan COVID-19 pandemisi küresel olarak bireylerin yaşamlarını birçok yönden olumsuz etkilemiştir. Bu etkinin belirgin olarak yaşandığı yönlerden biri eğitimdir. Pandemi öncesinde yüz yüze öğrenme ortamlarında gerçekleşen eğitim, pandemi sonrası uzaktan yürütülmek zorunda kalmıştır. Bu gereklilik başta öğrenci, öğretmen ve veliler olmak üzere eğitim paydaşlarına birtakım sorumluluklar yüklemiş ve eğitim faaliyetlerinde birtakım düzenlemelerin yapılmasını gerekli kılmıştır. Bu çalışma ile üniversite öğrencilerinin COVID – 19 pandemi sürecinde uzaktan eğitim ortamı kullanımına ilişkin tutumlarının farklı demografik değişkenlere (cinsiyet, yaş, eğitim seviyesi) göre ilişkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın verileri İstanbul ilinde bir vakıf üniversitesinde 192 öğrencinin gönüllü katılımıyla online anket formu kullanılarak toplanmıştır. Veri toplama aracı olarak “Pandemi Sürecinde Uzaktan Eğitim Ortamlarının Kullanımına İlişkin Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Anketten elde edilen yanıtlar SPSS for Windows 25.00 programı ve AMOS 24.0 programında analiz edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda üniversite öğrencilerinin COVID 19 pandemi sürecinde uzaktan eğitim ortamlarının kullanımına ilişkin tutumları (yeterlilik ve motivasyon, kullanılabilirlik ve memnuniyet) ile eğitim düzeyleri ve cinsiyetleri arasında anlamlı ve pozitif yönde bir ilişki olduğu görülmüştür. Bununla birlikte uzaktan eğitimin etkililik boyutunun demografik değişkenler arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır.

The COVID-19 pandemic, which first emerged in China and affected the whole world, has negatively affected the lives of individuals globally in many ways. Education is one of the fields where this effect is observed clearly. While education was carried out in face to face learning environments until before the pandemic, it had to be carried out through distance education after the pandemic. This requirement has imposed a number of responsibilities on educational stakeholders, especially students, teachers and parents, and has made it necessary to make some arrangements in educational activities. In this study, it was aimed to determine the relationship between university students’ attitudes towards distance education processes carried out during the COVID-19 pandemic and different demographic variables. The data of the study were collected by an online questionnaire form with the voluntary participation of 192 students studying at a foundation university in Istanbul. “Attitude Scale Regarding the Use of Distance Education Environments During the Pandemic Process” was used as a data collection tool. The data were analyzed in SPSS for Windows 25.00 program and AMOS 24.0 program. It was concluded that there was a significant and positive relationship between university students’ attitudes towards the use of distance education (competence and motivation, usability and satisfaction) and their education level and gender. However, no significant relationship was found between the demographic variables and the effectiveness of distance education.