Pandemi sürecinde bireylerin geleceğe karşı belirsizlik algıları, kaygı düzeyleri ve yaşam doyumlarının incelenmesi

Abstract

Araştırmada 20-60 yaş arasındaki bireylerin pandemi sürecinde geleceğe karşı belirsizlik algıları, kaygı düzeyleri ve yaşam doyumu arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Buna göre araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından hazırlanmış olan anket formu kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini İstanbul ilinde ikamet eden 20-60 yaş arasındaki bireyler oluşturmaktadır. Araştırmada örneklem hacmine dahil edilecek olan bireylerin belirlenmesinde kolayda örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Araştırmada toplamda 416 kişiye ulaşılmıştır. Verilerin analiz edilmesinde SPSS 20 istatistik programı kullanılmıştır. Araştırmada katılımcıların ölçeklerden almış oldukları puanların birbiri arasındaki ilişkinin incelenmesi için Pearson Korelasyon analizi kullanılmıştır. Katılımcıların ölçeklerden aldıkları puanların çeşitli değişkenlere göre farklılaşma durumlarının incelenmesinde bağımsız örneklemler için t testi (iki gruplu değişkenler için) ve tek yönlü varyans analizi (üç ve üçten fazla gruplar için) kullanılmıştır. Araştırmanın verileri %95 güven düzeyinde analiz edilmiştir. Sonuç olarak araştırmada katılımcıların ileriye yönelik kaygı düzeyleri, engelleyici kaygı düzeyleri ve belirsizliğe tahammülsüzlük genel düzeyleri ile durumluk kaygı düzeyleri, sürekli kaygı düzeyleri arasında pozitif yönlü ve yaşam doyumu düzeyleri arasında negatif yönlü ilişki bulunmuştur. Ayrıca araştırmada katılımcıların durumluk kaygı düzeyleri ve sürekli kaygı düzeyleri ile yaşam doyumu düzeyleri arasında negatif yönlü ilişki bulunmuştur. Yine kadınların sürekli kaygı düzeyi pandemi döneminde erkeklerden daha yüksek olduğu saptanmıştır. 20-25 yaş arasındaki bireylerin sürekli kaygı düzeylerinin 32-38 yaş ve 39 yaş ve üzeri bireylerden daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Benzer şekilde Pandemi döneminde bekar bireylerin kaygı düzeyleri evli ve boşanmış bireylerden daha yüksek olduğu çıkan sonuçlar arasındadır.

In the study, it was aimed to determine the relationship between the perceptions of uncertainty about the future, anxiety levels and life satisfaction of individuals between the ages of 20-60 during the pandemic process. Accordingly, the relational screening model was used in the study. The questionnaire form prepared by the researcher was used as a data collection tool. The universe of the study consists of individuals between the ages of 20 and 60 residing in Istanbul. Convenience sampling method was used to determine the individuals to be included in the sample size in the study. A total of 416 people were reached in the study. SPSS 20 statistical program was used to analyze the data. Pearson Correlation analysis was used to examine the relationship between the scores of the participants from the scales. Independent samples t test (for two-group variables) and one-way analysis of variance (for three and more than three groups) were used to examine the differentiation of the scores of the participants from the scales according to various variables. The data of the research were analyzed at 95% confidence level. As a result, a positive relationship was found between the prospective anxiety levels, inhibitory anxiety levels, general levels of intolerance to uncertainty and state anxiety levels and trait anxiety levels, and a negative relationship between life satisfaction levels. In addition, a negative relationship was found between the state and trait anxiety levels of the participants and their life satisfaction levels. Again, it was determined that the trait anxiety level of women was higher than men during the pandemic period. It was determined that trait anxiety levels of individuals aged 20-25 were higher than individuals aged 32-38 and 39 years and older. Similarly, it is among the results that the anxiety levels of single individuals are higher than married and divorced individuals during the pandemic period.