Müzik emekçileri ve Covid-19: kendi kaderine terk edilenler

Abstract

Bu çalışmada Covid-19 kriziyle mücadele gerekçe gösterilerek uzunca bir süre sessizliğe mahkûm edilen müzik sektöründeki emekçilerin pandemi süreci yaşam deneyimleri konu edinilmiştir. Söz konusu araştırmanın amacı, yaşam ve geçimini sürdürme savaşı veren; buna rağmen sosyal politika ve sosyal refah uygulamalarının öznesi haline gelememiş müzik emekçilerinin gözünden ilgili salgın sürecini yansıtmaktır. Esas olarak, 10 müzik emekçisi ile yarı yapılandırılmış formatta yüz yüze ve derinlemesine gerçekleştirilen görüşmelere dayanan, ek olarak ise doküman analizi tekniğinden faydalanarak hazırlanan bu çalışma sonucunda, müzik emekçilerinin büyük bir bölümünün sosyal güvencesiz, kayıt dışı ve günübirlik yevmiye usulüyle çalıştığı tespit edilmiştir. Herhangi bir sosyal güvenlik ve sosyal koruma programına dahil olmadan kayıtsız ve güvencesiz şekilde çalışmanın sektör geneline hâkim olması, müzik emekçilerinin Covid-19 buhranından orantısız biçimde zarar görmesine sebep olmuştur. Ek olarak, sektör emekçilerinin müşterek koruma talep edecekleri veyahut seslerini duyurabilecekleri örgütlü ve etkin bir sendikanın bulunmaması ve hak arama faaliyetlerinin dağınık yapıda ve örgütsüz muhtelif meslek birlikleri üzerinden gerçekleştirilmesi salgın sürecinin olumsuz etkileriyle başa çıkılmasını güçleştirmiştir. Covid-19 felaketi, müzik sektörünün kurumsallaşma ve sendikalaşma konularındaki açmazlarının ne derece tehlike arz ettiğini gözler önüne sermiştir. Müzik emekçilerinin sosyal güvencesiz, kayıt dışı ve insan onuruna yaraşır seviyeden uzak koşullarda çalıştığı bulgularından hareketle hak ve sosyal adalet temelli kamusal müdahale ve düzenlemeler ivedilikle hayata geçirilmelidir.

In this study, life experiences of the laborers in the music industry, who were condemned to silence for a long time during the struggle against the coronavirus, were discussed. The aim of this research is to narrate the related pandemic through the eyes of music laborers who has struggled to survive and to sustain their livelihood and at the same time, could not become the subject of the social protection and the social welfare policies and practices. When the findings of this research, which was fundamentally prepared by conducting face-to-face and in- depth interviews with ten music laborers in a semi-structured format, and additionally using the document analysis technique, are examined, it has been determined that most of the music laborers work without social security, informal and on daily wage basis. The fact that the rate of the people working informally without being included in any social security or any social protection program is extremely high, has caused music laborers to suffer disproportionately from the Covid-19 crisis. In addition, the absence of any union from which laborers of the profession can demand joint protection or which they make their voices heard, and the fact that rights-seeking activities are conducted through various unprofessional associations, has made it difficult for them to cope with the negative effects of the pandemic. The Covid-19 crisis has brought how dangerous the dilemmas of the music industry to light in terms of institutionalization and unionization pose. Based on the findings that the sector laborers work without social security, informally and in conditions that are far from the decent human dignity, public interventions and regulations should be implemented urgently.