Effect of adverse childhood experiences on marital status and the mediating role of early maladaptive schemas

Abstract

Objective: The present study aimed to analyze the effect of adverse childhood experiences (ACE) on marital status in adulthood and whether there is a mediating role for early maladaptive schemas (EMS). Method: The study was conducted with 304 volunteer participants. The participants were administered the Sociodemographic Data Form, the Adverse Childhood Experiences Questionnaire (ACE-Q), the Young Schema Questionnaire Short Form-3 (YSQ), and the Golombok Rust Inventory of Marital State (GRIMS). A multivariate structural equation model was constructed for the purpose of statistical evaluation and subsequently subjected to route analysis for testing. Results: The average age of participants was 44.31 ± 12.09 years, with females comprising 59.2% (n=180) of the total. Based on GRIMS results, participants were categorized into two groups: those without marital problems (44.4%, n=135) and those facing marital issues (43.8%, n=133). Significant statistical differences were observed between the groups regarding marriage duration and reasons. Additionally, substantial variations existed between groups across ACE subscales such as emotional deprivation, failure, pessimism, social isolation/mistrust, emotional inhibition, enmeshment/dependency, abandonment, and defectiveness. ACE-Q score emerged as an independent predictor of marital problems (OR: 1.403, 95% CI: 1.209–1.628). Adverse childhood experiences not only directly impacted marital status but also indirectly influenced it through YSQ mediation. Conclusion: The study underscores ACE's predictive role in marital problems, with EMS mediating the relationship between ACE and marital status. These findings suggest a link between marital issues and both ACE and EMS.

Amaç: Bu çalışmada, Çocukluk çağı olumsuz yaşantıları (ÇÇOY) yetişkinlik döneminde evlilik durumu üzerindeki etkisi ve ve erken dönem uyum bozucu şemaların (EDUBŞ) aracı rolünün olup olmadığını incelemesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışma 304 gönüllü katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Katılımcılara Sosyodemografik Veri Formu, Çocukluk Çağı Olumsuz Yaşantılar Ölçeği (ÇÇOYÖ), Young Şema Ölçeği Kısa Form-3 (YŞÖ) ve Golombok-Rust Evlilik Durumu Envanteri (GREDE) uygulanmıştır. İstatistiksel değerlendirmede çok değişkenli bir yapısal eşitlik modeli oluşturulmuştur ve yol analizi ile model test edilmiştir. Bulgular: Araştırmaya katılan katılımcıların yaş ortalaması 44,31±12,09 yıl olarak bulunmuştur. Kadın katılımcılar toplamın %59,2’sini (n=180) oluşturduğu görülmüştür. GREDE sonuçlarına göre katılımcıların çalışmanın amacına göre evlilikte sorun yok (%44,4, n=135) ve evlilikte sorun var (%43,8, n=133) olarak iki gruba ayrılmıştır. Buna göre iki grup arasında evlilik süresi ve evlilik nedeni değişkenlerinde istatistiksel olarak farklılık saptanmıştır. Ayrıca iki grup arasında ÇÇOYÖ, duygusal yoksunluk, başarısızlık, karamsarlık, sosyal izolasyon/güvensizlik, duyguları bastırma, iç içe geçme/bağımlılık, terk edilme ve kusurluluk alt ölçeklerinde istatistiksel olarak fark saptanmıştır. ÇÇOYÖ skoru evlilikte sorun varlığının bağımsız yordayıcısı olarak bulunmuştur (OR:1.403 %95 GA 1.209-1.628). Katılımcılarda çocukluk çağı olumsuz yaşantıları, evlilik durumu üzerine direkt ve YŞÖ üzerinden dolaylı olarak etki etmektedir. Sonuç: ÇÇOY’nin evlilikte problemin bir yordayıcısı olduğu ve EDUBŞ’ların ÇÇOY ile evlilik durumu arasındaki ilişkiye aracılık ettiği gösterilmiştir. Bu sonuçlar evlilik ile ilgili sorunların ÇÇOY ve EDUBŞ ile ilişkili olabileceğini düşündürmektedir.