Yeni medyada Mavi Vatan ve ulusal egemenlik söylemleri

Abstract

Bu çalışma, Türkiye’nin Doğu Akdeniz’deki deniz yetki alanlarını koruma ve genişletme stratejisi olarak geliştirilen Mavi Vatan doktrinini, ulusal egemenlik ve güvenlik söylemleri bağlamında incelemeyi amaçlamaktadır. Nitel araştırma yöntemlerine göre tasarlanan araştırmada askeri doktrin kavramı, uluslararası ilişkilerde egemenlik söylemleri ve güvenlikleşme teorisi çerçevesinde Mavi Vatan’ın söylemsel inşası ele alınmıştır. Ayrıca dijital diplomasi ve sosyal medya içerikleri analiz edilerek, Mavi Vatan söyleminin yeni medya platformlarında nasıl temsil edildiği ve ulusal kimlik ile tehdit algısının nasıl üretildiği değerlendirilmiştir. Bulgular, Mavi Vatan doktrininin Türkiye’nin denizlerdeki egemenlik haklarının korunması için kapsamlı bir strateji ve söylem aracı olduğunu göstermektedir. Doktrin hem devlet politikası hem de ulusal kimliğin yeniden üretildiği bir araç olarak işlev görmekte; dijital medya ise bu söylemin yaygınlaşmasında kritik bir rol üstlenmektedir. Sonuç olarak, Mavi Vatan söylemi, Türkiye’nin jeopolitik çıkarlarının ve ulusal güvenlik algısının hem iç hem de dış kamuoyunda meşrulaştırılmasında etkin bir araç olarak öne çıkmaktadır.

This study aims to examine the Blue Homeland doctrine, developed as a strategy to protect and expand Turkey’s maritime jurisdiction areas in the Eastern Mediterranean, within the framework of national sovereignty and security discourses. Designed according to qualitative research methods, the study addresses the concept of military doctrine, sovereignty discourses in international relations, and the theory of securitization to analyze the discursive construction of Blue Homeland. In addition, digital diplomacy and social media content were analyzed to evaluate how the Blue Homeland discourse is represented on new media platforms and how perceptions of national identity and threat are constructed. The findings reveal that the Blue Homeland doctrine serves as both a comprehensive strategy and a discursive tool for safeguarding Turkey’s sovereign rights at sea. The doctrine functions not only as a state policy but also as a mechanism for reproducing national identity, while digital media plays a critical role in the dissemination of this discourse. In conclusion, the Blue Homeland discourse stands out as an effective means of legitimizing Turkey’s geopolitical interests and national security perceptions in both domestic and international public spheres.